Zapraszam

Hej Skarby!Zapraszam na bloga mojej koleżanki.Wchodźcie,komentujcie ,róbcie co tam jeszcze można :)
http://tin-tin-blog.blogspot.com/

Rozdział 7

*perspektywa Veronii*

Szybko odpisałam -"no człowiekiem?!"-i wysłałam do Nicoll.Dziewczyna przeczytałam SMS i "przewróciła" teatralnie oczami,a kiedy na mnie spojrzałam posłałam jej promienny uśmiech,udając głupią.Za chwile mój telefon za wibrował i  dostałam SMS-"nie o to mi chodziło -,- On jest gwiazdą.Nie pamiętasz?To przecież Niall z One Direction!".
-No co ty?!-zapominałam że nie jesteśmy same wiec oczy wszystkich powędrowały na mnie.
-Coś się stało?-zapytał troskliwym głosem blondyn.
-Nie nic.Wszystko w porządku.Zdziwił mnie SMS- pomachałam im telefonem i szybko odpisałam."Nie poznałam Go...Ale On zachowywał się tak normalnie.Jak wyszliśmy z lotniska nikt nie zwracał na nas uwagi" .
-Przepraszam was dziewczyny,ale Niall miał mi pokazać okolice.Nie to żeby coś,ale zaraz się ściemni-uśmiechnęłam się do przyjaciółek.
-No dobra.Tylko nie róbcie nic no wiecie ten tego-oczywiście wspaniała Mary-Kate.
-Nie bój się ciocią nie zostaniesz.Chyba...- zauważyłam że Niall się trochę zmieszał tym co powiedziałam ja i Mary.
- Smile nie stresuj chłopaka-zauważyła Marica ,a blondyn zrobił się jeszcze bardziej czerwony.
-Z wami się gdzieś pokazać-westchnęłam głośno i się rozłączyłam-Nie stresuj się tak-szybko powiedziałam do chłopaka.
-A co miało znaczyć to "chyba"?-zrobił cudzysłów w powietrzu. 
-My się tak wygłupiamy przed każdym wyjściem z chłopakiem-odpowiedziałam ,a chłopak odetchną z ulgą-Ej  a powiedz mi czemu się nie przyznałeś że jesteś gwiazdą?-
-yyy....A więc z jednej dlatego że nie chciałem abyś się ze mną zadawała dla sławy,a z drugie strony jak ze mnie gwiazda-
-A teraz już wiesz że nie zadaje się tobą dla sławy?-
-Tak i przepraszam że tak myślałem-odpowiedziałam mu uśmiechem- a teraz chodź pokaże ci okolice.-

Trzy tygodnie później

Wróciłam już od babci.Musze powiedzieć że przez ten czas bardzo zżyłam z Niallem.Codziennie w trakcie pobytu w Irlandii pokazywał mi swoje ulubione miejsca.Od tygodnia się nie widzieliśmy.
-Carter zaraz się film zaczyna choć- zawołałam mnie z salonu któraś z dziewczyn.Nie przywiązywałam uwagi która to była. 
-No już idę-krzyknęłam i z laptopem wyszłam z pokoju.
-Po co ci to?Przecież mamy oglądać film który wybrałam Roxy-
-No właśnie. Bez obrazy ,ale Titanica widziałam już 5 razy-odpowiedziałam siadając na kanapie.
-A skąd wiesz co będziemy oglądać?-zdenerwowała się blondynka
-Roxy błagam.Zawsze jak wybierasz film to jest to Titanic-
-Bo ja lubię ten film...-dziewczynie przerwał mój telefon.Zerknęłam na wyświetlacz.Jakiś numer którego nie znałam.Nie pewnie odebrałam połączenie.
-Halo-
-Cześć Veronii !To ja Niall-na mojej twarzy nagle pojawił się uśmiech
-Jak miło Cie słyszeć.Co u Ciebie słychać?-
-Wszystko w porządku.A u Ciebie?-
-Jak zwykle.A tak właściwie to skąd masz mój numer?-
-Podałaś mi na lotnisku. Nie pamiętasz?-
-Wiesz co wszytko możliwe.Z moją pamięcią jest coraz gorzeje-oboje się śmialiśmy-A tak właściwie to dlaczego do mnie dzwonisz?-
 -Pomyślałem że może spotkamy się jutro?Poznała byś moich przyjaciół,tych z którymi mieszkam.No i oczywiście masz zabrać dziewczyny.-
-Fajny pomysł.Poczekaj zapytam dziewczyn są obok mnie.Dziewczęta co wy na to, aby jutro spotkać się z paniczem Haronem i jego zacnymi przyjaciółmi?-zwróciłam się do dziewczyn.
-Tak!!!-krzyknęły wszystkie
-Słyszałeś?-teraz zwróciłam się do blondyna.
-Tak,ale przesadziłaś z tym paniczem-
-Och ależ nie drogi chłopcze-kiedy to powiedziałam dziewczyn dosłownie turlały się ze śmiechu po podłodze.Musze przyznać zabawnie to wyglądało.
-Dobra koniec tej zabawy.Kto o której i gdzie się jutro spotykamy?-
-Ja mam zajęcia do 15. To może o 16 w MilkShakeCity?-
-Mi pasuje.A jak mi pasuje to chłopcom również.To do zobaczenia!-i się rozłączyliśmy.
-Dziewczyny jutro o 16 mamy spotkanie z One Direction!-krzyknęłam i wyszłam z pokoju,ale i tak słyszałam jak dziewczyny skaczą ze szczęścia. 

*perspektywa Roxy*

Boże nie wieże.Jutro poznam One Dirction.Od razu poszłam do swojego pokoju i weszłam na TT.Zaskoczył mnie  tweet Nialla "Już nie mogę się doczekać ,aby poznać czwórkę niezwykłych osób"Czyżby to było o nas?Nie nie możliwe.Naszykowałam zestaw na jutro,wziełam szybki prysznic i poszłam spać.Rano obudził mnie nie kto inny jak Nicoll,Mary-Kate i Marica.
-No wstawaj już dzisiaj poznamy 1D!Wstawaj po się spóźnimy!-krzyczały skacząc po moim łóżku. 
-Która jest godzina?-zapytałam zaspanym głosem 
-1o!-
-Mam was zabić jeszcze 6 godziny.Damy radę-
-Nie damy po nie wiemy w co się ubarać.Pomożesz?-
-Jasne-i poszłam po kolei to każdego pokoju.Dla Marici wybrałam to,dla Mary to i dla Nicoll to. 
-Jesteś wielka!-wydarła się Mar i wszystkie się na mnie rzuciły.
-Już spokój.Ja idę z robić śniadanie,a wy róbcie co tam chcecie-uwolniłam się z ich uścisku i poszłam do kuchni.Szybko zrobiłam naleśniki.Zjadłam soją porcje i poszłam do góry.
-W kuchni macie naleśniki-powiedziałam wchodząc do salonu gdzie była już cała trójka oczywiście ubrana.Jak tylko usłyszały o śniadaniu wybiegły z pokoju jak oszalałe.-Tylko się nie pozabijacie-powiedziałam bardziej do siebie i poszłam do własnego pokoju.Wzięłam z niego ciuchy i udałam się do łazianki.Wzięłam prysznic, nabalsamowałam się i ubrałam.Zrobiłam szybki makijaż i uczesałam luźnego koka.Znowu poszłam do salonu i bezsensownie skakałam po kanałach.
-Ej ,a gdzie jest Carter-do pokoju weszły dziewczyny.
-Jak to gdzie?W szkole-odparłam.
-A no tak.Co robimy-dosiadły się do mnie.

5 godzin później 15:30

-No dziewczyny wychodzimy-spojrzałam na zegarek
-Ale to już?-zdziwiła się Marica 
-No tak idziemy na nogach ,a nie autem.Wiesz jakie teraz będą korki?-odpowiedziałam
-A no chyba że tak.-uśmiechałam się Smile.Wyszłyśmy, zamknęłyśmy drzwi i poszłyśmy w stronę kawiarenki.Kiedy doszłyśmy było widać spory tłok dookoła MilckShakeCity.Przedarłyśmy się przez tłum i weszłyśmy do środka.Pierwsze co to naszą uwagę przebili chłopcy z zespołu. Niall od razu jak nas zobaczył,pomachał w naszą stronę.
-Cześć dziewczyny.Chłopcy i El poznajcie Nicoll,Mary-Kate,Marice i .....-popatrzył na mnie pytająco.
-Roxy-ukłoniłam się lekko.
-A Roxy-uśmiechał się szeroko.-Miło was w końcu poznać.-
-Mam również-odwzajemniłam uśmiech.Usłyszeliśmy głośnie chrząknięcie.
-Aaa!!To jest Harry,Zayn,Liam,Louis i El,dziewczyna Lou-przedstawił nas wszystkich.-Ej a gdzie Veronii?-
-Za chwilę powinna być-powiedziałam kiedy usiadłyśmy do stolika.Po sekundzie zadzwonił mój telefon.Na ekranie pisało "Carter" .Szybko odebrałam.
-No gdzie ty jesteś?-
-Słuchaj będę za godzinę zajęcia mi się przedłużyły-
-No dobra.Pa-i się rozłączyłam-Veronii was bardzo przeprasza,ale będzie na godzinę.Zajęcia jej się przedłużyły.-
-Jakie zajęcia?-zapytał Lou
-Jaki dzisiaj jest dzień tygodnia?-zapytałam.
-Środa.A co to ma do rzeczy-tym razem zapytał Zayn.
-Veronii studiuje,a codziennie po wykładach ma jakieś zajęcia dodatkowe.Dzisiaj to piłka nożna i koszykówka-odpowiedziała szybko Nicolle 
-Pff...Dziewczyna i chodzi na takie zajęcia?-zapytała kpiącą Eleonor.-Tak,a co w tym dziwnego?-zapytałam,ale odpowiedzi nie dostałam. Gadaliśmy jeszcze przez godzinę,kiedy El znowu się odezwała.
-Ej,potrzecie jaki klown-wskazała  na....Veronii-Ten kolor włosów i te ubrania   -
-----------------------------------------------
Przepraszam,przepraszam i jeszcze raz przepraszam za to że nie dodałam rozdziału.Ale mam nadziej ze ten rozdział wam się podoba.Mówię od razu bardzo lubię El i  nie mam nic do niej ale w moim opowiadaniu będzie takim ciemnym charakternym.Prosze was o komentarze.Na tym blogu jest jedna zasada :Czytasz=komentujesz. Do zooooooooooooooooo!              

Znowu....

Skarby znowu nic nie dodawałam przez prawie dwa tygodnie, ale to dlatego że mam nogę w szynie i nie umiałam też nic wymyśle.Bardzo was przepraszam.... w zamian rozdział  7 będzie połączeniem 7i 8 rozdziału mam nadzieje że wam się spodoba :)Jeszcze raz bardzo przepraszam ;)

Rozdział 6

*perspektywa Nialla*

Siedziałem na skraju łóżka Veronii i czekałem ,aż się obudzi.
-Niall!Co ty robisz w moim pokoju?!-krzyknęła,a ja spadłem z hukiem na podłogę.
-Musisz tak straszyć ludzi?-zignorowaniem jej pytanie wstając z podłogi. 
-Ja?!To ty siedzisz u mnie w pokoju-
-Fakt,ale ty nie musiałaś mnie straszyć-
-Dobra, koniec tej bezsensowej kłótni.Co ty tu robisz?-
-No wiesz umówiliśmy się na jedenastą.No i czekałem.Ale o dwunastej nadal się nie pojawiłaś,więc przyszyłem po ciebie i twoja babcia powiedziała że jeszcze śpisz oraz że mam iści do twojego pokoju gdzie poczekam aż się obudzisz- posłałem jej szeroki uśmiech.
-To chwila.Która jest godzina?-dziewczyna delikatnie się podniosła na łóżku,ale nadal była przykryta pościelą.
-Dokładnie 12:59-powiedziłam spoglądając na ekran telefonu.
-Co?!-krzyknęła wyskakując z łóżka.Wyglądała zabawnie.Jej prose(znaczy wczoraj były proste)fioletowe włosy były poskręcane w sprężynki.Miała na sobie koszulkę w rozmiarze XXL i krótkie czarne spodenki.
-Ziemia do Nialla- zaczęła mi machać rękom przed oczami-O czym się tak rozmarzyłeś?-
-Yyy...O t...Nie ważne.Ubieraj się za chwilę wychodzimy.-zmieniłem temat
-A no tak.Już się ubieram- dziewczyna podeszła do walizki i zaczęła przeglądać ubrania kiedy jej telefon oznajmił że dostała SMS.Carter podeszła do komórki i przeczytała wiadomość ,po czym spojrzała na mnie.
-Niaaaaaaaaall.Mam do ciebie prośbę-uśmiechnęła się do mnie-za chwile na Skype zadzwonią moje przyjaciółki, możesz z nimi chwile pogadać a ja się ubiorę?-
-Yyyy...No dobra-
-Dziękuje-podbiegła do mnie i mocno przytuliła po czym pocałowała w policzek.Szybko włączyła laptopa i zalogowała się na Skype.
-Okej to ja się idę ubrać ,a ty tu czekaj aż zadzwonią-
*perspektywa Nicolle*

Czekałyśmy na Marice która nie wróciła jeszcze ze sklepu.
-A może zadzwonimy bez niej?-zaproponowałam
-Okej.Nie powinna się obrazić-powiedziała Roxy i zanim reszta coś odpowiedziała kliknęła "Rozmowa wideo". Czekałyśmy chwile po czym na ekranie pojawił się... chłopak?!
-Cześć -powiedział niepewnie     
-Co zrobiłeś Veronii i gdzie ona jest?-powiedziała stanowczo Roxy
-Nic jej nie zrobiłem,a ona teraz ubiera się w łazience-odpowiedział jej na jednym oddechu
-Okejjj.To co wy w nocy robiliście-dalej ciągnęła Roxy i widać było że chłopak się zaczerwienił.
-Nic nie robiliśmy zboczeńce-pojawiła się Veronii ubrana w TO (bez torebki)
-Veronii!!-dziewczyna od razu rozpromieniła jak by zapomniała o temacie który ciągnęła przed chwilą.
-Hej Roxy,dziewczyny.Gdzie Marica?-uśmiechała się.
-W sklepie.Poszła po coś do jedzenia-
-Ale jak to w sklepie?Jak wyjeżdżałam była pełna lodówka.Ale dobra nie ważne.Poznajcie Nialla.Ja poznałam do w samolocie i okazało się że to mój sąsiad-
-Hej Niall.Przepraszam za to przypytanie na początków.Jestem Roxy.-powiedziała lekko zawstydzona.-To jest Mary-Kate i Nicolle.-
-Miło was poznać-
-Chwila ty jesteś Niall Horan?-zapytała Mary.
-Tak?-
-Nie wieże.Jaki ten świat mały-wszyscy posłaliśmy jej pytające spojrzenia-Jestem Mary-Kate  Smith.Nie pamiętasz mnie?-
-Mary?!nie poznałem cie.Ale się zmieniłaś-
-No ty też i to bardzo-
-Ktoś mi powie o co chodzi?!-wydarły się w tym samym momencie Veronii i Roxy.
-Chodziliśmy razem do szkoły i sie przyjaźniliśmy-wytłumaczył chłopak. 
-Jestem!!-usłyszałyśmy Marice wchodzącą do domu-Nie zaczekałyście na mnie?Obrażam się na was!-
-Ej nie obrażaj się-powiedziałam proszącym głosem.
-Okej.Cześć Veronii i...-dziewczyna zdziwiła się widząc chłopaka.
-Niall.Miło cię poznać.Jak się nie mylę jesteś Marica.-dziewczynie jeszcze bardziej opadła szczęka,W tedy mnie olśniło.Chwyciłam telefon i napisałam do Veronii : ''Ty wiesz kim jest Niall,prawda? xX''  

---------------------------
Hej!!Przepraszam że tak długo, ale mam na głowie szkołę.Wiem rozdział jest krótki i bezsensu,bo pisałam go pół godziny ale myślę że wam się podoba. Następny postaram się dodać  jakoś szybciej może w środę(ale nie obiecuje).Prosze was o komentarze.Wam to zajmie kilka sekund ,a ryjek cieszy :)            

Rozdział 5

*perspektywa Veronii*

Zobaczyłam Dwa domy obok siebie.Kiedy wysiedliśmy z auta,z domu wyszła moja babcia.
-Weronika,złotko jak ja się ciesze że cie widzie-podeszła i mnie przytuliła-Czemu nie zadzwoniłaś? 
-Ktoś na lotnisku ukradł mi portfel ,a tam miałam zapiany numer i adres babci-odpowiedziałam-Ale w samolocie poznałam Nialla i on mnie tu przywiózł-spojrzałam na blondyna,który miał zdezorientowaną minę.A no tak!Strzeliłam facepaml ,co nie unikło  uwadze babci i  blondyna.-W samolocie powiedziałam Ci że mam na imię Veronii,a babcia powiedziałam do mnie Weronika.To dlatego że moi kochani rodzice zmienili mi imie,kiedy przeprowadziłam się do Londynu-wyjaśniłam
-Jak to mieszkasz w Londynie?-zapytałam babcia
-Mama postanowiła że mam się przeprowadzić bo psuje im reputacje.-
-Jejku ,ale ty jesteś ich córką- oburzyła się staruszka
-To nic,kupili mi duży dom w którym teraz mieszkam z przyjaciółkami.Nie jest tak źle-uśmiechnęłam  się do babci
-Pogadamy o tym później.A tobie-zwróciła się do  Nialla- Dziękuje za opieka nad moją wnuczką-
-To nic takiego-uśmiechnął się  szeroko  -ale w zanim pokaże Ci jutro okolice-to zwrócił się do mnie.
-Oczywiście,jeśli babcia się zgodzi-
-Oczywisiście że się zgodzę,a teraz chodź do domu coś zjeść. A ty Niall idziesz z nami-babcia i to ciągłe jedzenie.Pff... Ja nie wiem jak to wytrzymam 
-Bardzo chętnie,ale nie dzisiaj.Chce się jeszcze zobaczyć z rodzicami-
-To do zobaczenia-pomachałam mu i poszłam za babcią
Dom był urządzony bardzo ładnie. Nie będę go dokładnie opisywać.Powiem tyle w domu jest:salon,kuchnia,jadalnia i na piętrze jest pokój moich dziadków i mój pokój.Tak mam tutaj własny pokój.Jest dość duży.W skład pokoju wchodzi:szafa na ubrania,komoda,stolik na kawę i mały telewizorek,oraz rozkładana sofa. Jest tu także łazienka i balkon.Kiedy odstawiłam walizkę podeszłam do okna.To co zobaczyłam bardzo mnie zdziwiło.Szybko chwyciłam za telefon i napisałam sms do Nialla "Szybko wyjrzyj za okno :D xX'' .Poczekałam chwile i za okna na przeciwko mojego ukazałam się uśmiechnięta buźka Nialla
-O widzisz nawet okno mamy naprzeciwko siebie-posłałam uśmiech.
-No widzisz.A jednak się mnie nie pozbędziesz - znowu ukazał swoje ząbki.
-Nawet nie zamierzałam.O której mam by jutro gotowa?-
-Zależy o której wstajesz.11 pasuje?-
-Ależ oczywiście.Dobra uciekam bo babcia woła na obiad-uśmiechnęłam się do niego ostatni raz i zamknęłam okno.Kiedy zjadłam wróciłam do pokoju i spojrzałam na zegarek który wskazywał 19.Zdziwiłam się i wyszłam na balkon zapalić.Tak pale ,ale nie tak jak niektórzy że całą paczkę dziennie.Ja pale tylko wtedy kiedy mam problemy,albo kiedy po prostu chce.  
-Dlaczego to robisz?-usłyszałam znajomy głos.Spojrzałam w stronę z której dochodził.
-Nawet balkon?-zapytałam z sarkazmem-I co takiego?-
-Tak nawet balkon, i dlaczego palisz-
-Bo mi to pomaga zapomnieć  o rzeczywistości-
-Mój przyjaciel też pali.A teraz proszę skończ-kiedy to powiedział,zgasiłam papierosa.
-Zadowolony?Nie wiem jak ty ale ja ide spać-
-Zadowolony.Dobranoc.-uśmiechnął się i  wszedł do pokoju.Położyłam się na łóżku i szybko zasnęłam.Kiedy rano otarłam oczy,dosłownie dostałam zawału.